Bugün, Atatürk Kültür Merkezinde düzenlenen "Beş Yaprak Bir Sahne" isimli programa ailecek katıldık.

Programda emeği geçen ve destek olan herkese ayrı ayrı teşekkür ederken, program neticesinde edindiğim izlenimleri de dile getirmek istedim.

20 yıldır yaşadığım ve bildiğimi sandığım Çerkezköy'ü aslında tam anlamıyla bilmediğimi, 5 yıldır Dernek Başkanı olarak faydalı olduğumu düşündüğüm fakat yaptığımız hiçbir şeyin aslında yeterli olmadığını fark ettim. Yaşadığımız bu ilçeye ve dünyaya karşı duyarlı birer vatandaş gibi davrandığımızı ama eylemlerimize yansıtamadığımızı ve duyarsız kalmaya devam ettiğimizi fark ettim. Bize kayıtsız şartsız kucak açarak; Aşk, aş, iş vb imkanlar sunan bu ilçeye yaptığımız küçük iyiliklerin aslında yetmediğini ve bunları sadece bizim devleştirdiğimizi fark ettim. Kimliklerimizde başka iller yazsa da çocuklarımızın doğum yerlerinin ve büyüklerimizin mezarlarının Çerkezköy'de olduğunu fark ettim. Büyüklerle sohbet ederken "Önceden buralar hep dutluktu" cümlesinin aslında neler ifade ettiğini fark ettim. Sanayileşme ve yoğun nüfus ile butonlar arasında verdiğimiz emeğin Çerkezköy için bir şey ifade etmediğini fark ettim. Faydalı şeyler yapıyoruz diye aslında kendi egolarımızı tatmin ettiğimizi fark ettim.

Geldiğim günden beri sana faydalı oluyorum diye kendimi kandırdığım için, sen beton yığınları arasında kaybolurken ben de kendimi kaybettiğim için, fabrika bacalarından zehir tüttüğünde bir ağaç bile dikip hem seni hem kendimi düşünmediğim için, seni tanıdığımı zannedip aslında hiç tanıyamadığım için özür dilerim ÇERKEZKÖY. Özür dilerim...

Ve bu programda bu ve bunun gibi bir çok şeyin farkına varmamı sağlayan, emek veren, davet eden, destek olan, sahne alan, Çerkezköyü tanıyan ve yaşayan herkese ayrı ayrı teşekkür ederim.